Przeliczając pieniądze na zakup motocykla uznałem, że mogę pozwolić sobie od razu na jakiś rozsądny kask, rękawiczki i tekstylną kurtkę; resztę stroju uzupełniały zwykłe dżinsy (mówiłem sobie, że w ciągu kilku tygodni kupię coś z ochraniaczami) i wojskowe skórzane buty za kostkę.

Przez pierwsze kilkaset kilometrów stopniowo oswajałem się z motocyklem, starałem wdrażać w życie porady wyczytane na 'mądrych' forach; i tak jeżdżąc często bez celu spędzałem cały wolny czas. już sama myśl o zakończeniu zajęć, wyjściu z koszar do domu po ciuchy, stamtąd już prosto do garażu z kluczykami w ręku powodowała przyspieszone bicie serca. jeszcze przyjemniejsze uczucie wywoływał dźwięk odpalanego silnika, narastający hałas spowodowany rozgrzewaniem się 'na ssaniu'. te kilka minut wykorzystywałem na dopięcie kurtki, ogólnych oględzinach motocykla, zmyciem rozbitych robali z lampy i lusterek.

Wielu znajomych na wieść o moim wyborze mówiło, że sobie nie poradzę, że 600cc to za duża pojemność,  że z moim temperamentem zawinę się na pierwszym zakręcie, za mocno odkręcę, pójdę w rów itd. ku mojemu zdziwieniu nic takiego nie miało miejsca, co więcej, moja pewność siebie musiała ustępować zdrowemu rozsądkowi, który zdecydowanie uspokajał ruchy prawego nadgarstka i wiele głupich myśli. mimo to każdego dnia pozwalałem sobie na odrobinę więcej niż poprzedniego, kręciłem silnik coraz wyżej ale długo nie przekroczyłem bariery 8tys rpm. osiągi motocykla do tego momentu były dla mnie w zupełności wystarczające, ba, zdecydowanie przerastały moje umiejętności.  chcąc nie chcąc, zdrowy rozsądek musiał ustąpić miejsca ciekawości i pewnego dnia, na odpowiedniej ku temu drodze, postanowiłem zobaczyć co się stanie, kiedy wskazówka obrotomierza bliży się do czerwonego pola. najpierw powoli odkręcałem manetkę na pierwszym biegu, przy 100km/h uznałem, że nie ma w tym nic strasznego, więc zwolniłem, odkręciłem bardziej zdecydowanie, wbiłem dwójkę, obroty spadły do 10 tys, kiedy podeszły pod czerwone pole, wbiłem trójkę, wszystko bez sprzęgła szło jak po maśle. przy 160km/h zdrowy rozsądek przejął pałeczkę, kazał mi zwolnić i dalszą jazdę kontynuować bez szaleństw. po skończonej jeździe serce łomotało mi jak szalone, nie spodziewałem się, że prędkość, która była dla mnie całkiem normalna za kierownicą samochodu, będzie aż tak odczuwalna na dwóch kółkach; chociaż nie, nie prędkość wywołała taki stan tylko sposób, w jaki Hornetka ją osiągała. jak się później przekonałem po przejażdżce na CBR 600 F3, swoją zasługę miał też brak owiewki, przez co cały pęd powietrza musiałem przyjmować na klatę, albo kłaść się na baku, co nie było zbyt wygodną pozycją.

Żeby nie było tak pięknie, zdarzyło mi się 3 razy położyć motocykl, 3 razy był to czysty przypadek, 3 razy stało się to przy zerowej prędkości. za pierwszym razem podjeżdżałem do garażu, za mocno wcisnąłem hamulec przy skręconym kole, maszyna zaczęła zwalać mi się na bok. nie byłem w stanie utrzymać pionu, więc tylko postarałem się o to, żeby upadła jak najlżej. skończyło się na przekręconym lusterku. podobnie zakończyły się kolejne sytuacje, z tym, że za drugim razem zatrzymałem się na szczycie koleiny niedaleko domu, a ostatnim zawracając, przód skręcony do oporu wpadł w wyrwę w jezdni.

Nawiązując do pytań w galerii pt. Stan obecny, wszystko wyjaśni się wraz z kolejnymi wpisami

Serdeczne dzięki za miłe powitanie, liczę na to, że ciąg dalszy nikogo nie zanudzi

Pozdrawiam